امروز قدم زدن در هوای مسموم شهرها با انتشار پر سرعت ویروس بی حیایی و بی عفتی، برایمان سخت و غیر تحمل شده است، حتی اگر از سر دلسوزی و با مهربانی به امر به معروف و نهی از منکر اقدام کنی مورد ناسزا و فحاشی افرادی قرار می گیری که هیچ مبنای فکری و منطقی عقلایی برای این عمل زشت خود ندارند و مانند طبل توخالی فقط سر و صدا می کنند. الان است که حال دل مولای غریبان؛ امیرالمومنان را درک می کنم که در آن شرایط بی عدالتی و فریبکاری زراندوزن زر و زور و قدرت فرمود: فَصَبَرتُ و فی العین قَذًی، وَ فی الحَلقِ شجاً؛ خدایا! با این خار در چشم و استخوان در گلویم چه کنم! اللهم عجل لولیک الفرج.

من از مخاطبان خویش می پرسم که به راستی مردم ما برای آزادی قیام کردند یا برای اسلام. هنوز سیزده سال بیشتر از انقلاب اسلامی نگذشته است و امکان تحریف تاریخی آن وجود ندارد؛ آنچه که انقلاب بهمن را ایجاد کرد و به ثمر رساند، گذشته از پیشینه تاریخی آن، این آگاهی و تجربه تاریخی بود که تنها اسلام است که می تواند استقلال و آزادی ما را تأمین کند و مظهریت کامل اسلام را نیز در شخص امام خمینی  می دیدند.  مردم اسلام را می خواستند و حتی برای تفسیر معنای اسلام و چگونگی تحقق آن در یک قالب حکومتی نیز چشم به دهان حضرت امام داشتند؛ و اگر نه، کدام آزادی؟

برای یک حکومت دینی، آزادی معنایی متناسب با ماهیت خودش دارد و اصلاً خنده آور است اگر ما بخواهیم حکومت ما اسلامی باشد اما در عین حال آزادی را آن سان تفسیر کند که در جهان غرب معمول است. آن آزادی مساوی است با بندگی نفس اماره …

شادی سید اهل قلم،مفز متفکر شیعی صلوات

کتاب “حلزون های خانه به دوش” کتابی است به قلم شهید سید “مرتضی آوینی"، که در آن “جریان روشنفکری و انقلاب اسلامی” را زیر ذره بین خواهد برد. این کتاب که مجموعه ای از مقالات سید “مرتضی آوینی” پیرامون موضوع مذکور را در برگرفته، یکی از کتاب هایی است که در زمره ی پرمخاطب ترین آثار وی قرار می گیرد. مجموعه مقالاتی که برای انتشار در کتاب “حلزون های خانه به دوش” انتخاب شده، جستارهایی است که در سال های 68 تا 70 از قلم شهید آوینی به نگارش درآمده و محوریت اصلی آن ها “جریان روشنفکری و انقلاب اسلامی” می باشد.
نخستین مقاله ی این کتاب، با عنوان “کدام عرفان؟” به تفاوت های میان عرفای حقیقی و عارف نمایان کاذب می پردازد و مقاله ی بعد که “روشنفکران و معاصر بودن” نام دارد، در پاسخ به پرسش مقاله ای که از مخاطبین سوال کرده بود: تلقی شما از معاصر بودن چیست؟، به نگارش در آمده است. “آفات غرض ورزی” جوابیه ی دیگری است که به شبهات مطرح گشته در نشریه ی هنرهای زیبا پاسخ داده و مقاله ی “وقتی روشنفکران وارث انقلاب اسلامی می شوند"، به صحبت های “تقی مدرسی” پیرامون حکم اعدام “سلمان رشدی” جواب می دهد. “انقلاب اسلامی و اتوپیای غرب زدگان” مقاله ی دیگری است که آن هم در جواب به مقاله ی بحران دموکراسی از ماهنامه ی نشر دانش نوشته شده و سید “مرتضی آوینی” در مقاله ی “از مایکل جکسون تا شهرنوش پارسی پور"، نقدی بر کتاب “زنان بدون مردان” از همین نویسنده، ارائه کرده است. از دیگر مقالات این کتاب می توان به “ژورنالیسم حرفه ای"، ” کانون کدام نویسندگان؟"، ” یک هشدار"، “تجدد یا تحجر؟"، “تحلیل آسان” و مقاله ای هم نام با عنوان کتاب اشاره کرد.

_{امروز در خیابانهای شهر به خاطر غربت و غمی که از این ماجرای اغتشاشات در سینه ام سنگینی می کرد؛ قدم می زدم و در دل با مولای خود صاحب الزمان نجوا می کردم. هر چه به قول بعضی ها به بالای شهر نزدیکتر می شدم کمبود اکسیژن را در ریه های خود بیشتر حس می کردم خفگی آزارم می داد و چاهی برای فریاد پیدا نمی کردم. خدای من چرا زنان ایران من اینگونه بی پروا حجاب از سر خود برداشته اند و  مغرور و  متکبرانه راه می روند و امثال من را که می بینند متلکی نثار می کنند. این تذهبون؟؟؟ نهی از منکر ترک شده ی من و تو حالا شده امر به منکر از او . .باید چاره ای اندیشید؟؟؟}

بتول اسلامی فر متولد چهارم شهریور سال ۱۳۲۰ در شهر مشهد است. نام پدرش ذبیح الله و مادرش خاور خانم نام داشت. بتول اولین فرزند خانواده بود و پس از او سه برادر و چهار خواهر دیگر. از پنج سالگی به مکتب خانه می رفت و  در نه سالگی به راحتی به همه قرآن مسلط شد و نزدیک به هشتاد نفر قرآن و مفاتیح آموزش می داد.  از آنجاییکه در مدارس حجاب برداشته شده بود یکی از معلم های مدرسه امیریه در ابتدای بازار سرشور در منزل به ایشان درس داد و خیلی سریع تا ششم ابتدایی را گذراند.

در دوازده سالگی از طریق یکی از همسایگان خیاطی را آموخت و در پانزده سالگی سفارش های زیادی برای خیاطی داشت. اول فروردین ماه ۱۳۳۶ با غلامرضا مربوبی ازدواج نمود. توسط عموی ایشان که یکی از ائمه جماعت در حرم امام رضا علیه السلام بود، بالای سر حضرت صیغه عقد جاری شد. دارای سه فرزنددختر و پنج فرزند پسر  است. یکی از فرزندان به نام مجید مربوبی طی عملیات والفجر یک در منطقه فکه به شهادت رسید و پیکر مطهرش تاکنون بازنگشته است. همچنین برادر خانم اسلامی فر به نام جواد اسلامی فر در هجدهم اسفند ماه سال 1362 به درجه رفیع شهادت نائل آمد و در قطعه 27 بهشت زهرای تهران آرمید. در کنار این شهید بزرگوار سنگ یادبودی برای شهید جاویدالاثر مسعود ربوبی قرار دادند.

چادر و حجاب، مزاحمت ندارد، دست و پا گیر نیست. چیزی که مزاحمت دارد و دست و پا گیر است؛ نگاههای شیطانی افراد بی تقوا و نامحرم  است که مرا اذیت می کند و گلویم را می فشارد. انتشار ویروس بی حیایی و بی عفتی است که مرا اذیت می کند. حجاب واکسن ایمن ساز در برابر ویروس واگیر دار بی عفتی است. خدا را خدا را، اوست که می بیند و قضاوت می کند. 

#به قلم خودم

امروزه واژه زن و آزادی دستمایه ی سیاست بازان حقه بازی قرار گرفته که در میدان جنگ مردانه خوار و ذلیل هستند و با مطرح کردن شعار زن، زندگی، آزادی؛ می خواهند قصه روباه حیله گر و زاغک غافل را با رنگ و لعاب دیگری مطرح کنند؛ پر و بالت سیاه رنگ و قشنگ، نیست بالاتر از سیاهی رنگ اما من گرسنه هستم و قالب پنیرت را می خواهم. زن، زندگی، آزادی را مطرح می کنند و زنان را بی بند و بار به خیابان می کشانند اما انسانیت زن و نظام دینی را نشانه می گیرند. حقارت از این بالاتر که با حربه ی جنسیتی و شعار پوچ بی بندباری بخواهی ریشه های باورهای دینی را بزنی. صد البته تاریخ تکرار می شود اما دریغ از عبرت بگیرانی که می بینند اما نمی بینند. چشم دل باز کن تا جان بینی.

#زن_عفت_افتخار

#به قلم خودم