کتاب “حلزون های خانه به دوش” کتابی است به قلم شهید سید “مرتضی آوینی"، که در آن “جریان روشنفکری و انقلاب اسلامی” را زیر ذره بین خواهد برد. این کتاب که مجموعه ای از مقالات سید “مرتضی آوینی” پیرامون موضوع مذکور را در برگرفته، یکی از کتاب هایی است که در زمره ی پرمخاطب ترین آثار وی قرار می گیرد. مجموعه مقالاتی که برای انتشار در کتاب “حلزون های خانه به دوش” انتخاب شده، جستارهایی است که در سال های 68 تا 70 از قلم شهید آوینی به نگارش درآمده و محوریت اصلی آن ها “جریان روشنفکری و انقلاب اسلامی” می باشد.
نخستین مقاله ی این کتاب، با عنوان “کدام عرفان؟” به تفاوت های میان عرفای حقیقی و عارف نمایان کاذب می پردازد و مقاله ی بعد که “روشنفکران و معاصر بودن” نام دارد، در پاسخ به پرسش مقاله ای که از مخاطبین سوال کرده بود: تلقی شما از معاصر بودن چیست؟، به نگارش در آمده است. “آفات غرض ورزی” جوابیه ی دیگری است که به شبهات مطرح گشته در نشریه ی هنرهای زیبا پاسخ داده و مقاله ی “وقتی روشنفکران وارث انقلاب اسلامی می شوند"، به صحبت های “تقی مدرسی” پیرامون حکم اعدام “سلمان رشدی” جواب می دهد. “انقلاب اسلامی و اتوپیای غرب زدگان” مقاله ی دیگری است که آن هم در جواب به مقاله ی بحران دموکراسی از ماهنامه ی نشر دانش نوشته شده و سید “مرتضی آوینی” در مقاله ی “از مایکل جکسون تا شهرنوش پارسی پور"، نقدی بر کتاب “زنان بدون مردان” از همین نویسنده، ارائه کرده است. از دیگر مقالات این کتاب می توان به “ژورنالیسم حرفه ای"، ” کانون کدام نویسندگان؟"، ” یک هشدار"، “تجدد یا تحجر؟"، “تحلیل آسان” و مقاله ای هم نام با عنوان کتاب اشاره کرد.