زمانی که بشیر به فرمان امام سجاد علیه السلام وارد مدینه شد تا مردم را از ماجرای کربلا خبر دارکند، در راه ام البنین علیها السلام را دید و فرمود: ای بشیر از امام حسین علیه السلام چه خبر داری؟ بشیر گفت: ای ام البنین! خدا ترا صبر دهد عباس تو کشته شد. ام البنین گفت: از امام حسین چه خبر داری؟ و بشیر خبر قتل یکایک فرزندانش را به او داد. اما ام البنین پیاپی از امام خبر می گرفت. او می گفت: فرزندان من و آنچه در زیر آسمان است، فدای حسینم باد! این سخنان ام البنین علیها السلام نیروی ایمان و مقدار پیروی او را از امام نشان می دهد. چراکه علاقه او نسبت به حضرت تنها بخاطر مقام امامت بود.

ستاره درخشان مدینه حضرت ام البنین علیها السلام، علی ربانی خلخالی، ص134

الهی! شکست مرا جز لطف و مهربانت، چیزی جبران نمی کند

و فقرم را جز توجه و احسانت، بر طرف نمی نماید

و وحشتم را جز امانت، آرام نمی کند و

پستیم را جز بزرگیت، به عزت تبدیل نمی کند

و جز فضلت، چیزی مرا به آرزو نمی رساند.

صحیفه سجادیه، مناجات نیازمندان

شهادت امام سجاد علیه السلام تسلیت باد

حضرت زینب علیها السلام در کاخ پسر زیاد:

وقتی عبیدالله بن زیاد  از حضرت زینب علیها السلام  پرسید: دیدی خدا با خاندانت چه کرد؟

پاسخ داد: جز زیبایی ندیدم!

آنان کسانی بودند که خدا مقدر ساخته بود کشته شوند و آنها نیز اطاعت کرده و به سوی آرامگاه خود شتافتند و بزودی خداوند تو و آنان را با هم روبرو می کند و آنان از تو به درگاه خدا شکایت و دادخواهی خواهند کرد، اینک بنگر که آن روز چه کسی پیروز خواهد شد، مادرت به عزایت بنشیند ای پسر مرجانه!

کتاب سیره پیشوایان از مهدی پیشوایی، ص195

بشیر بن خزیم اسدی گوید :
زینب دختر علی را در آن روز دیدم، به خدا سوگند زن با حیایی را تا آن روز سخنورتر از او ندیدم؛ گویا که کلمات را با زبان گویای امیرالمومنین علی بن ابی طالب علیه السلام جاری می نمود، حضرت زینب سلام الله علیها به مردم اشاره کرد که ساکت شوید.
ناگهان نفس ها در سینه ها حبس شد و زنگ شتران از صدا افتاد.

آنگاه فرمود :
ستایش از آن خداست و درود بر پدرم محمد و خاندان پاک و نیکوکارش.
اما بعد :
ای مردم کوفه ، ای مردمان حیله گر و خیانت کار !!
گریه می کنید ؟؟
اشک چشمانتان خشک نشود و ناله هایتان آرام نگیرد.
همانا که کار شما مانند آن زنی است که رشته ی خود را پس از محکم یافتن، یکی یکی از هم می گسست ، شما نیز سوگندهای خود را در میان خویش، وسیله ی فریب و تقلب ساخته اید.
آیا در میان شما جز وقاحت و رسوایی ، سینه های آکنده از کینه ، دو رویی و تملق، همچون زبان پردازی کنیزکان و ذلت و حقارت در برابر دشمنان چیز دیگری نیز یافت می شود ؟
یا همچون سبزه هایی هستید که ریشه در فضولات حیوانی داشته یا همچون جنازه ی دفن شده ای که روی قبرش را با نقره تزیین نموده باشند ؟
چه بد توشه ای برای آخرت فرستاده اید؛ توشه ای که همان خشم و سخط خدا است و در عذاب جاویدان خواهید بود.
گریه می کنید ؟ زار می زنید ؟
آری به خدا سوگند که باید گریه کنید، پس بسیار بگریید و کمتر بخندید.
چرا که دامان خود را به ننگ و عار جنایتی آلوده اید که ننگ و پلیدی آن را از دامان خود تا ابد نتوانید شست.

ادامه »

وقتی از امام حسین علیه السلام سوال می شود که چرا زن و بچه را همراه خود می بری؟

می گوید : آنها را هم باید ببرم.

در واقع امام حسین علیه السلام یک عده مبلغ را طوری استخدام کرد که بعد از شهادتش آنها را با دست و نیروی دشمن تا قلب حکومت دشمن یعنی شام فرستاد. این خودش یک تاکتیک عجیب و یک کار فوق العاده است. همه برای این است که این صدا هر چه بیشتر به عالم برسد، بیشتر به جهان آن روز اسلام برسد و بیشتر ابعاد تاریخ و ابعاد زمان را بشکافد و هیچ مانعی در راه آن وجود نداشته باشد.

کتاب حماسه حسینی، ج1، ص  272

ام وهب

او همسر عبدالله بن عمیر کلبی بود و در کوفه می زیست. زمانی که شوهرش تصمیم گرفت برای یاری سیدالشهداء علیه السلام شبانه از کوفه به کربلا رود، اصرار کرد تا او را نیز همراه خویش ببرد و آنان شبانه به یاران امام پیوستند. روز عاشورا هنگامی که شوهرش به میدان رفت، او نیز چوبی به دست گرفت و عازم میدان شد، اما سیدالشهداء علیه السلام جلوی او را گرفته و فرمودند: بر زنان جهاد واجب نیست.

پس از آنکه شوهرش به شهادت رسید خود را به معرکه رساند و به پاک کردن خون از چهره ی او پرداخت. شمر، غلام خود را به سوی ام وهب فرستاد و او نیز با گرزی که بر سر آن بانوی رشید کوبید او را به شهادت رساند.

کتاب جلوه های عاشورا2، ص77

پس از واقعه تلخ عاشورا، رسالت سنگین بانوان کاروان حسینی آغاز گردید . آنان با وجود شرایط سخت جسمی و روحی، می بایست از اندیشه و کلام و احساس یاری گرفته و با خطبه های پرشور خویش، مردمی که در عمق نادانی به سر می بردند را از حقانیت راه امام حسین ( علیه السلام) و مظلومیت ایشان آگاه سازند و به رهبری زینب ( علیهاالسلام)، به نشر معارف اسلام و رساندن پیام شهیدان بپردازند تا اسلام را از هدم و زوال نجات بخشند . این جاست که به هدف والای امام حسین ( علیه السلام) از همراه نمودن زنان و کودکان، با خویش پی می بریم .

شهید مطهری می فرمایند: «… ابا عبدالله ( علیه السلام) اهل بیت خودش را حرکت می دهد، برای این که در تاریخ رسالتی عظیم را انجام دهند . برای این که نقش مستقیمی در ساختن این تاریخ عظیم داشته باشند، اما با قافله سالاری زینب، بدون آن که از مدار خودشان خارج شوند، از عصر عاشورا زینب ( علیهاالسلام) تجلی می کند و از آن به بعد به او واگذار شده بود .» (1)

فعالیت ها و حماسه زن عاشورایی را پس از قیام، می توان به دو بخش تقسیم نمود:

1 - حماسه آفرینی زینب ( علیهاالسلام)، در نهضت عاشورا

2 - نقش و فعالیت سایر بانوان، در این نهضت

ادامه »

رسالت زنان عاشورا را می توان در ابعاد زیر دسته بندی کرد:

*قطع نفوذ دینی نا بحق امویان

*احیای روح مبارزه در بین مردم

*رسوا ساختن دستگاه ظلم و جنایت

*زمینه سازی انقلاب و حرکت مردمی

*گسترش احساس گناه در بین وابستگان به رژیم

*پرده برداری از روی فریبکاری دستگاه حاکمه

*دمیدن روح تازه در کالبد مردم خفته و مرده

*زمینه سازی سقوط رژیم

*جدا شدن حساب اسلام از دستگاه غاصب خلافت

*توسعه معارف اسلامی

برگرفته از کتاب نقش زنان در تاریخ عاشورا از علی قائمی

اولین گام در مورد شناخت موضوع، منبع شناسی است چند منبع ناب را برای شما معرفی می کنم:

*لهوف از سیدبن طاووس

*در کربلا چه گذشت از حاج شیخ عباس قمی

*ستاره درخشان مدینه حضرت ام البنین از شیخ علی ربانی خلخالی

* زنان مرد آفرین تاریخ از محمد مهدی اشتهاردی

* اعیان الشیعه از سید محسن امین

*معارف عاشورا از علی سعیدی

* زنان در تاریخ عاشورا از علی قائمی

ادامه »

شرایط جامعه اسلامی و خصوصیات نهضت امام حسین علیه السلام به شکلی بود که اگر زنان در نهضت عاشورا نبودند زمینه پیروزی قطعی نهضت فراهم نبود. نقش اهل بیت و به ویژه زینب کبری علیها السلام و ام کلثوم علیها السلام در رهبری و هدایت نهضت پس از واقعه عاشورا و سخنان آتشین دو بزرگوار در کوفه و کلام قاطع زینب در مجلس یزید در تبیین آرمان رهبری نهضت عاشورا و افشای چهره ی تنفر آمیز و شرک آلود یزید نقش تعیین کننده داشت.

( معارف عاشورا، علی سعیدی، ص71)

در زیارت ناحیه مقدسه تنها عبارت «أَلسَّلامُ عَلَی الرَّضیـعِ الصَّغیرِ»[۱] به معنی « سلام بر آن شیر خوارِ کوچـک» آمده؛ ولی در کتاب المزار[۲] محمد بن مشهدی و کتاب اقبال[۳] سید بن طاووس در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه به سال ۲۵۲ ه.ق. چنین آمده‌است:

السلام على عبد الله بن الحسين الطفل الرضيع، المرمي الصريع، المتشحط دما، المصعد دمه في السماء، المذبوح بالسهم في حجر أبيه، لعن الله راميه حرملة بن كاهل الاسدي وذوية

یعنی:

سلام بر عبد الله پسر حسین، کودک شیر خوار تیر خورده‌ی به زمین افتاده‌ی به خون غلتیده که خونش به آسمان بالا رفت و در آغوش پدرش به وسیله‌ی تیر ذبح شد. خداوند تیرانداز و پژمرده کننده‌اش «حرملة بن کاهل اسدی» را لعنت کند.

سوگواری: « محرالمذبوح بالسهم فی حجر أبیه، لعن الله رامیه حرملة بن کاهل الاسدی وذویة» یعنی:

سلام بر عبد الله پسر حسین، کودک شیر خوار تیر خورده‌ی به زمین افتاده‌ی به خون غلتیده که خونش به آسمان بالا رفت و در آغوش پدرش به وسیله‌ی تیر ذبح شد. خداوند تیرانداز و پژمرده کننده‌اش «حرملة بن کاهل اسدی» را لعنت کند.

آرامگاه

در محل دفن علی اصغر دو مکان بیان شده‌است اولین قول بر سینهٔ حسین بن علی و دومین قول در کنار کشته‌شدگان کربلا در نزدیکی ضریح حسین بن علی

پانویس:

1- متن زيارت ناحيه مقدسه؛ تبیان
2- الكتاب : المزار- محمد بن المشهدي
3- أنصار الحسين عليه السلام؛ محمد مهدي شمس الدين؛ الزيارة المنسوبة إلى الناحية المقدسة ص ۱۴۷

شمع وجود حسین از آغاز خلقت، روشنایی بخش محفل بشر بود و با تولدش درهای آسمان به روی زمینیان باز شد و فوج ملائک به روی زمین آمدند و چون یک سال از زندگی حسین گذشت دوازده فرشته بر رسول خدا نازل شدند گفتند: یا محمد! همان ستمی که از قابیل بر هابیل وارد آمد بر فرزندت حسین نیز وارد خواهد شد و همان پاداشی که به هابیل داده شد به او نیز داده می شود و عذاب و گرفتاری کشندگانش چون عذاب قابیل خواهد بود و….

حسین نوه پیامبر و فرزند با شهامت زهرا و علی چراغ هدایت انسانها را بدست گرفت و پیشاپیش قافله بشر حرکت کرد تا کوره راه های زندگی را برای مردم نشان دهد.    برگرفته از کتاب مشعل هدایت، ص13

ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه

دلم امشب لرزان است

در غم ندیدن جانان است

جان جانان کی می آیی

شیعه در هوای باران است

عشق تو شرر زده به جانم

با خودم دایم می گویم

شاید این جمعه بیاید شاید