*****آيه ايثار

سوره حشر آیه 9. . .« و یوثرون علی انفسهم و لو کان بهم خصاصه» (. . . و آنان ایثار میکنند و ترجیح میدهند دیگران را بر خودشان، گرچه خود آنها محتاج باشند).

مردی آمد نزد رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) و از گرسنگی شکایت کرد، رسول خدا فرستادند نزد زنهایشان، آنها گفتند چیزی نداریم جز آب رسول خدا فرمود: کیست این مرد را امشب طعام بدهد؟

امیرالمومنین (علیه السلام) عرضه داشت، من یا رسول الله و سپس آمد نزد فاطمه (علیهاسلام) و فرمود: ای دختر رسول خدا من امشب مهمان دارم در خانه غذا چه داریم؟

فاطمه (علیهاالسلام) فرمود: فقط غذائی برای این دختر بچه داریم ولی همان را برای مهمان شما ایثار میکنیم.

امیرالمومنین فرمود: ای دختر محمد، دختر را بخوابان و چراغ را خاموش کن تا غذا نخوردن ما و کمی طعام معلوم نشود آنها شروع کردند به خوردن غذا و امیرالمومنین دست به سوی غذا می برد ولی چیزی نمیخورد بطوری که مهمان خجالت نکشد وقتی مهمان دست از غذا کشید ، چراغ را آوردند مشاهده نمودند ظرف غذا پر است از غذا !!

آن شب صبح شد؛ امیرالمومنین به مسجد رفته و با رسول خدا نماز را خواندند .

رسول خدا نگاهی به امیرالمومنین کرده شدیدا گریستند و فرمودند: ای علی، خداوند از عمل دیشب شما در عجب و خوشحالی است بخوان این آیه را« و یوثرون علی انفسهم و لو کان بهم خصاصه »
منابع: بحار الانوار، ج 41، ص 28.

*****آيه مودت

در سوره شوری آیه‌ی 23 چنین آمده است: « قل لا أسألکم علیه أجرا الا الموده فی القربی » (ای رسول بگو که من برای رسالتم اجری از شما نمی‌خواهم جز اینکه به اهل بیت نزدیک من محبت کنید)
ابن عباس می گوید: « وقتی این آیه نازل شد، به رسول خدا عرض کردم این کسانی که مودت و محبت آنها واجب شده کیستند؟ »
رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: « علی و فاطمه و حسن و حسین » و این جمله را سه بار تکرار فرمود.

در تاریخ چنین آمده است که پس از واقعه عاشورا وقتی امام سجاد علیه السلام و سایر اسیران را کنار مسجد دمشق نگه داشته بودند، پیرمردی جلو آمد و گفت:« خدا را شکر که شما را کشت و مردم را از دست شما راحت کرد.»
امام سجاد فرمود: «ای پیرمرد قرآن خوانده‌ای؟»
گفت:« بله »
فرمود این آیه را خوانده‌ای: « قل لا أسألکم علیه أجرا الا الموده فی القربی »؟
گفت: « خوانده‌ام.»
فرمود:« ای پیرمرد اهل بیت رسول خدا ما هستیم. به خدا قسم، بدون شک، ما اهل بیت او هستیم. به حق جدمان رسول الله، اهل بیت او ما هستیم.»
پیرمرد به گریه افتاد و توبه کرد. ماجرا به گوش یزید رسید و پیرمرد را کشت.

در روایت معتبری رسول خدا نتایج محبت و مودت به آل محمد را بیان می‌کند:
« هر کس با محبت آل محمد بمیرد، شهید از دنیا رفته است. آگاه باشید هر کس با محبت آل محمد بمیرد، در حالی از دنیا می‌رود که همه گناهانش بخشوده شده. در حالی از دنیا می‌رود که گویی توبه کرده و با ایمان کامل دنیا را ترک می‌کند. هر کس با محبت آل محمد بمیرد، فرشته قبض روح، او را به بهشت بشارت می‌دهد و سپس نکیر و منکر نیز او را به بهشت بشارت می‌دهند. هر کس با محبت آل محمد بمیرد، او را چنان به بهشت می‌برند که عروس را به خانه‌ی شوهر می‌برند. از قبر او دو در به بهشت باز می شود. خداوند قبر او را زیارتگاه ملائکه رحمت قرار می‌دهد؛
و آگاه باشید هر کس با دشمنی آل محمد بمیرد، روز قیامت روی پیشانی‌اش نوشته شده: « مأیوس از رحمت خدا.» هر کسی با دشمنی آل محمد بمیرد، کافر از دنیا رفته و هرگز بوی بهشت را نخواهد شنید.»

منابع:
بحارالانوار، ج 23، ص 241، ح 12.
بحارالانوار، ج 45، ص 129.
بحارالانوار، ج 23، ص 233.

***** آيه تطهير

در سوره احزاب آیه 33 چنین آمده است: «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیرا»
(خداوند اراده فرموده است که هرگونه رجس و پلیدی را از شما اهل بیت برطرف کند و شما را پاک و مطهر گرداند.)
حضرت امام محمد باقر علیه السلام فرموده این آیه در مورد رسول خدا و علی بن ابیطالب و فاطمه و حسن و حسین علیهم السلام نازل شده است و شأن نزول آن این است که رسول خدا در خانه ام سلمه بر سر آنها عبایی انداخت و عرض کرد:« خدایا اینها اهل بیت من‌اند. خدایا رجس و پلیدی را از آنها برطرف کن.»
سپس این آیه نازل شد.
ام سلمه عرض کرد:« آیا من هم با آنها هستم؟»
پیامبر فرمود:« تو زن خوبی هستی، و از زنان صالح من. ولی از اهل بیت نیستی.»

منابع: بحار الانوار، ج 35، ص 206، ح 1.

*****آیه مباهله

در سوره آل عمران آیه 61 چنین آمده است:« فمن حاجک فیه من بعد ماجائک من العلم فقل تعالوا ندع ابنائنا و ابنائکم و نسائنا و نسائکم و انفسنا و انفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنه الله علی الکاذبین » (پس ای رسول ما، بعد از آنکه تو به علم راه یافتی، هر کس با تو به محاجه برخاست، بگو فرزندان ما و شما و خود ما و شما با هم به مباهله برخیزیم و بر دروغگو لعنت کنیم.)
حضرت امام صادق علیه السلام می‌فرماید:«در روز مباهله پیامبر اکرم حضرت امام حسین علیه السلام را بغل گرفت و دست امام حسن را گرفت، پشت سرش حضرت فاطمه و پشت او هم امیرالمؤمنین علی علیه السلام به سوی مسیحیان نجران رفتند.»
اسقف نجران گفت:«ای گروه نصاری، من افرادی را می بینم که اگر از خدا بخواهند کوهی را از جا بکند، خدا آن را می‌کند. با اینها مباهله نکنید که هلاک خواهید شد و تا روز قیامت یک نصرانی روی زمین باقی نخواهد ماند.» تفسیر المیزان/3/250.