بعضي براي سكوت خود توجيهاتي دارند و جملاتي را مي گويند از قبيل:

كار از كار گذشته است.

با يك گل بهار نمي شود.

ما و او را در يك قبر نمي گذارند.

عيسي به دين خود، موسي به دين خود.

ديگران هستند به ما چه ربطي دارد.

در زندگي شخصي افراد دخالت ممنوع است.

نانم قطع مي شود و مردم از من رنجيده مي شوند.

خجالت مي كشم و از او رودرواسي دارم.

ولي قيام امام حسين عليه السلام ثابت كرد كه با يك حركت خالصانه مي توان تاريخ را متحول كرد و با يك گل بهار مي شود.

ما بايد با طاغوت ها مبارزه كنيم، زير پا و سم اسب برويم ولي زير بار زور نرويم.سر به نيزه دهيم ولي در برابر ظلم سر خم نكنيم.

برگرفته از ره توشه راهيان نور، ج94، ص77

در بعضی مقاتل آمده است که: امام سجاد علیه السلام پس از تحمل شکنجه های فراوان در بین راه، سرانجام به شهر شام، شهر دسیسه و دشنام، شهر دشمنان اهل بیت علیهم السلام، شهری که مردان و زنانش مدت پنجاه سال جز بدگویی علی بن ابی طالب علیهما السلام چیزی نشنیده بودند و لعن او را فریضه می شمردند، رسید.

کوفیان که پیرو علی علیه السلام بودند و از مولی شناخت داشتند، چه کردند که شامیان بکنند!

دیلم بن عمر می گوید:

«آن روز که کاروان اسیران آل رسول الله صلی الله علیه وآله وارد شام شدند، من در شام بودم و حرکت آنان را در شهر با چشمانم دیدم.

اهل بیت علیهم السلام را به طرف مسجد جامع شهر آوردند، لختی آنان را متوقف ساختند. در این میان پیرمردی از شامیان در برابر علی ابن الحسین علیهما السلام که سالار آن قافله شناخته می شد، ایستاد و گفت:

خدا را سپاس که شما را کشت و مردمان را از شر شما آسوده ساخت و پیشوای مؤمنان - یزید بن معاویه - را بر شما پیروز گردانید!

علی بن الحسین علیهم السلام لب فرو بسته بود تا آن چه پیرمرد در دل دارد بگوید.

وقتی سخنان پیرمرد به پایان رسید، امام علیه السلام فرمود:

همه سخنانت را گوش دادم و تحمل کردم تا حرف هایت تمام شود، اکنون شایسته است تو نیز سخنان مرا بشنوی.

پیرمرد گفت: برای شنیدن آماده ام.

علی بن الحسین علیهما السلام فرمود: آیا قرآن تلاوت کرده ای؟

پیرمرد گفت: آری.

ادامه »

فرهنگ عاشورا، زمينه ساز فرهنگ انتظار است. انتظار ادامه ي عاشوراست و چشم به راه حسين ديگري نشستن در كربلايي به وسعت جهان. فرهنگ عاشورا آنچنان در روح بشر، رسوخ كرده و آتش عشقش، شراره اي در دلها انداخته كه بدون ترديد، موثرترين و پايدارترين عامل فرهنگ ساز، براي شيعيان و تمامي انسان هاي آزاده ي عالم است. به گفته ي امام راحل: ما هرچه داريم از محرم و صفر داريم.

برگرفته ار ره توشه راهيان نور، ش74، سال1386، ص50

***قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:

یا فاطمة! کل عین باکیه یوم القیامة الا عین بکت علی مصاب الحسین فانها ضاحکة مستبشرة بنعیم الجنة.

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: فاطمه جان! روز قیامت هر چشمی گریان است، مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد، که آن چشم در قیامت خندان است و به نعمتهای بهشتی مژده داده می شود.بحار الانوار، ج 44، ص293

***قال الصادق عليه السلام:

ان البكاء و الجزع مكروه للعبد في كل ما جزع ماخلا البكاء علي الحسين بن علي فانه فيه ماجور.

گريستن و بي تابي در تمام ناملايمات ناپسند است مگر در مصيبت حسين كه آدمي در اين گريه پاداش خواهد گرفت.بحار ج44ص91

***قال الصادق علیه السلام:

ما من احد قال فی الحسین شعرا فبکی و ابکی به الا اوجب الله له الجنة و غفر له.

امام صادق علیه السلام به جعفر بن عفان فرمود: هیچ کس نیست که درباره حسین علیه السلام شعری بسراید و بگرید و با آن بگریاند مگر آن که خداوند، بهشت را بر او واجب می کند و او را می آمرزد.رجال شیخ طوسی، ص 289

در برنامه هاي اسلام به مسئله ي عزت توجه خاصي شده است.

پرستش خداوند عزيز، عزت آفرين است، اما بندگي در برابر غير خدا ذلت است. كفي بي عزا ان اكون لك عبدا

سرچشمه ي همه ي عزت ها خداست. ان العزه لله جميعا.

قرآن زندگي با ذلت را مرگ و مرگ با عزت را زندگي مي داند.

در كربلا تمامي عزيزان حضرت حسين عليه السلام حضور داشتند و با عزت از ولايت و امامت دفاع كردند.

در كربلا جلوه ي عزت الهي در نوجوان 13ساله اي است كه ديدگاهش در مورد مرگ، احلي من العسل است.

حضرت زينب سلام الله عليها با عزت و اقتدار در برابر طاغوتيان مي فرمايد: ما رايت الا جميلا.

هيهات من الذله

قرآن سيد الكلام و امام حسين سيد الشهداست.

قرآن مقام شفاعت دارد و امام حسين نيز مقام شفاعت دارد.( وارزقني شفاعه الحسين)

قرآن شفا دهنده است و خاك قبر امام حسين نيز شفاست.( طين قبر الحسين شفاء)

قرآن امر به معروف و نهي از منكر مي كند و امام حسين نيز هدفش از رفتن به كربلا امر به معروف و نهي از منكر بود.

قرآن براي تاريخ و همه ي مردم است و آثار كربلا نيز از تاريخ محو نخواهد شد.

قرآن ريسمان محكم است و امام حسين نيز كشتي نجات و ريسمان محكم است.

آري حسين قرآن ناطق و سيمايي از كلام الهي است.

برگرفته از كتاب قرآن و امام حسين عليه السلام از استاد قرائتي

1. مقام عبودیت

در فرازی از زیارت اربعین می خوانیم: السَّلاَمُ عَلَى صَفِی اللَّهِ وَ ابْنِ صَفِیهِ السَّلاَمُ عَلَى الْحُسَینِ الْمَظْلُومِ الشَّهِیدِ؛ سلام بر بندة خالص، و فرزند بندة خالص خدا، سلام بر حسین مظلوم شهید.

عبودیت از ویژگیهای امام حسین(ع) و پیروان آن گرامی است. تا فردی به مقام بندگی خالص خدا نرسد، هرگز نمی تواند به سوی کمال حرکت کند. خداوند در قرآن فرموده: (وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا)؛ ۴ یعنی قسم به آن نفوسى كه از روى حقیقت و صمیم قلب در حضور من در مقام اطاعت و بندگى خالصانه صف كشیده، مرا براى خود، مراد و مقصود قرار داده، به غیر از من به هیچ چیز دیگرى التفات نمى كنند.

و در جایی دیگر بندگی خالصانه را منشأ علم و رحمت الهی قلمداد کرده، می فرماید: (فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَیناهُ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً)؛ ۵ [موسی (ع) و همراهش] بنده اى از بندگان ما را یافتند كه رحمت و موهبت عظیمى از سوى خود به او داده، و علم فراوانى از نزد خود به او آموخته بودیم.

این آیه نشان مى دهد كه برترین افتخار هر انسانی آن است كه بندة خالص خدا باشد و این مقام عبودیت است كه انسان را مشمول رحمت الهى مى سازد و دریچه هاى علوم را به قلبش مى گشاید. در حقیقت جوهرة علم الهى از عبودیت و بندگى خدا سرچشمه مى گیرد.

اساساً رمز دستیابى امام حسین(ع) به مقامات والا، عبودیت و تسلیم محض خدا بودن آن حضرت بود. همان چیزى كه در هر زیارتی به آن شهادت مى دهیم و حتی خود حضرت همواره به آن افتخار می کرد، نمونه اش این روایت است:

امام حسین (ع) به همراه انس بن مالك به كنار قبر مادربزرگش حضرت خدیجه(ع) آمدند. امام در كنار قبر آن بانوى اسلام گریه كرد، سپس به انس فرمود: مرا تنها بگذار! انس مى گوید: به كنارى رفتم و از دید آن حضرت پنهان شدم. آن حضرت به نماز و ذكر و دعا مشغول شد. وقتى كه مناجاتش به طول انجامید، نزدیك آمدم، شنیدم كه این گونه نجوا مى كرد:

یا رَبِّ! یارَبِّ! اَنْتَ مَوْلاهُ

فَاْرْحَمْ عَبیداً اِلَیكَ مَلْجاهُ؛

پروردگارا! پروردگارا! تو مولاى او هستى، به بنده اى كه پناهگاهى به جز تو ندارد، رحم كن.

ادامه »

راه زنده ماندن اسلام

کربلا را زنده نگه دارید و نام مبارک حضرت سیدالشهدا را زنده نگه دارید که با زنده بودن او اسلام زنده نگه داشته می شود. سرآغاز زندگی جاوید اسلام شهادت سیدِ مظلومان و هواخواهانِ قرآن در عاشورا، سرآغاز زندگی جاوید اسلام و حیات ابدی قرآن کریم بود. آن شهادت مظلومانه و اسارت آل اللّه تخت و تاج یزیدیان را که با اسم اسلام اساس وحی را به خیالِ خامِ خود می خواستند محو کنند برای همیشه به باد فنا سپرد و آن جریان، سفیانیان را از صحنه تاریخ به کنار زد.
قدرت خون سیدالشهدا

این خون سیدالشهداست که خون های همه ملت های اسلامی را به جوش می آورد و این دستجات عزیز عاشوراست که مردم را به هیجان می آورد و برای اسلام و برای حفظ مقاصد اسلامی مهیا می کند. در این امر سستی نباید کرد.
کُلُّ ارضٍ کربلا

سیدالشهداء همه جا هست. «کلُّ اَرْضٍ کربلا؛ همه جا محضر سیدالشهدا است… همه محراب ها از سیدالشهدا است… امام حسین نجات داد اسلام را.

در زیارت ناحیه مقدسه تنها عبارت «أَلسَّلامُ عَلَی الرَّضیـعِ الصَّغیرِ»[۱] به معنی « سلام بر آن شیر خوارِ کوچـک» آمده؛ ولی در کتاب المزار[۲] محمد بن مشهدی و کتاب اقبال[۳] سید بن طاووس در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه به سال ۲۵۲ ه.ق. چنین آمده‌است:

السلام على عبد الله بن الحسين الطفل الرضيع، المرمي الصريع، المتشحط دما، المصعد دمه في السماء، المذبوح بالسهم في حجر أبيه، لعن الله راميه حرملة بن كاهل الاسدي وذوية

یعنی:

سلام بر عبد الله پسر حسین، کودک شیر خوار تیر خورده‌ی به زمین افتاده‌ی به خون غلتیده که خونش به آسمان بالا رفت و در آغوش پدرش به وسیله‌ی تیر ذبح شد. خداوند تیرانداز و پژمرده کننده‌اش «حرملة بن کاهل اسدی» را لعنت کند.

سوگواری: « محرالمذبوح بالسهم فی حجر أبیه، لعن الله رامیه حرملة بن کاهل الاسدی وذویة» یعنی:

سلام بر عبد الله پسر حسین، کودک شیر خوار تیر خورده‌ی به زمین افتاده‌ی به خون غلتیده که خونش به آسمان بالا رفت و در آغوش پدرش به وسیله‌ی تیر ذبح شد. خداوند تیرانداز و پژمرده کننده‌اش «حرملة بن کاهل اسدی» را لعنت کند.

آرامگاه

در محل دفن علی اصغر دو مکان بیان شده‌است اولین قول بر سینهٔ حسین بن علی و دومین قول در کنار کشته‌شدگان کربلا در نزدیکی ضریح حسین بن علی

پانویس:

1- متن زيارت ناحيه مقدسه؛ تبیان
2- الكتاب : المزار- محمد بن المشهدي
3- أنصار الحسين عليه السلام؛ محمد مهدي شمس الدين؛ الزيارة المنسوبة إلى الناحية المقدسة ص ۱۴۷