از غم دوست در این میکده فریاد کشم
دادرس نیست که در هجر رخش داد کشم

داد و بی داد که در محفل ما رندی نیست
که برش شکوه برم، داد ز بیداد کشم

شادیم داد، غمم داد و جفا داد و وفا
باصفا منت آن را که به من داد کشم

عاشقم، عاشق روی تو ، نه چیز دگری
بار هجران و وصالت به دل شاد ،کشم

در غمت ای گل وحشی من، ای خسرو من
جور مجنون ببرم، تیشه فرهاد کشم

مُردم از زندگی بی تو که با من هستی
طرفه سرّی است که باید برِ استاد کشم

سال ها می‌گذرد، حادثه‌ها می‌آید‌
انتظار فرج از نیمه خرداد کشم

(امام خمینی (ره)، 1367)

ما برای آنكه ایران گوهری تابان شود خون دلها خورده ایم
ما برای پرسیدن نام گلی ناشناس                 چه سفرها كرده ایم، چه سفرها كرده ایم

 ما برای بوسیدن خاك سر قله ها                  چه خطرها كرده ایم، چه خطرها كرده ایم

 ما برای آنكه ایران        گوهری تابان شود         خون دلها خورده ایم

                                                                خون دلها خورده ایم

 ما برای آنكه ایران         خانه خوبان شود          رنج دوران برده ایم

                                                                رنج دوران برده ایم

 ما برای بوئیدن بوی گل نسترن                       چه سفرها كرده ایم، چه سفرها كرده ایم

 ما برای نوشیدن شورابه های كویر                  چه خطرها كرده ایم، چه خطرها كرده ایم

 ما برای خواندن این قصه عشق به خاك            خون دلها خورده ایم

                                                                 خون دلها خورده ایم

 ما برای جاودانه ماندن این عشق پاك               رنج دوران برده ایم

                                                                رنج دوران برده ایم

شعر (زنده یاد نادر ابراهیمی) خواننده (زنده یاد محمد نوری) 

لعنت به رژیمی که شده نوکر کفار
لعنت به خبیثی که شده حاکم جبار

لعنت به هجومی که دهد بوی خیانت
لعنت به دلاری که شده خرج جنایت

لعنت به تمام سلفی های سعودی
لعنت به شیوخ عرب پست یهودی

لعنت به نشستی که شود حاصل آن جنگ
لعنت به سران عرب خائن صد رنگ

لعنت به در و پیکر اسلام دروغین
لعنت به تو ای مفتی خارج شده از دین

لعنت به تز داعش و وهابی ملعون
لعنت به تب توطئه در لابی صهیون

ادامه »

نویسنده را بایدی چهار چیز دل و دست و افکار و وجدان تمیز

و گر اینکه ناپاک شد این چهار ز نا پاکی صاحبش شک مدار

چه خوش گفت سعدی خدای سخن بتحریف آن گفته بشنو ز من

فتد تیغ اگر دست زنگی مست از آن به قلم در کف خود پرست

قلم چون گرفتی دو روئی مکن غرض ورزی و کینه جوئی مکن

بکف خاک ,چشم فتوت مپاش گرفتی قلم بی مروت مباش

سخن بی شمار است و مطلب هزار مگو حرف بی مغز نا استوار

ره راستی و درستی گزین جز از راستی و درستی مبین

قلم گیر و همچون قلم راست باش نه هر چش خیال کجت خواست باش

کجی گر ,زشمشیر جوئی بجاست قلم راست باید , چو کج شد خطاست

قلم کز پی زحمت مردم است قلم نیست نیش دم کژدم است

مشو خار راه خیال کسی که اندیشه زاندیشه باید بسی

رخ زشت چون خبث طینت مپوش بگمنامی و باز گوشی مکوش

میرزا ابوالقاسم عارف قزوینی

الا مسها که در گرد و غبارید

به اکسیر ولایت دل سپارید

طلا آنوقت طلای ناب گردد

که در حرم ولایت آب گردد

نماز بی ولایت بی نمازیست

ادامه »