دوستان سلام ايام مبارك دهه ي فجر را تبريك مي گوييم

انقلاب اسلامي ما در گرو خون هزاران شهيدي است كه بيمه گرديده است

امروز هم جوانان اين مرز و بوم خون مي دهند

بياييد پاسدار خوبي براي اين خونهاي گرانقيمت باشيم

شادي شهدا و امام شهدا صلوات

سلام دوستان برف خوبي آمد بابت اين نعمت ها از حضرت حق تشكر و سپاس مي كنيم

تا حالا روي برف كه راه رفتيد به جاي پاها روي برف سفيد نگاه كرديد

جا پاها با همديگر فرق دارند بعضي كوچك و بعضي بزرگ

بعضي كمرنگ و بعضي پررنگ، بعضي خط خطي و بعضي صاف

آدم با ديدن اين جاپاها ياد اثر گناه در قلب سفيدش مي افتد

كه با بارش باران توبه پاك مي شود! خدايا توبه! البته با حفظ شرايط

خدا توابين را دوست دارد! چه جمله اي در اوج مهربوني خداست

خدايا بابت همه چي شكر

روزی یکی از دوستان بهلول گفت: ای بهلول! من اگر انگور بخورم، آیا حرام است؟ بهلول گفت: نه! پرسید: اگر بعد از خوردن انگور در زیر آفتاب دراز بکشم، آیا حرام است؟ بهلول گفت: نه! پرسید: پس چگونه است که اگر انگور را در خمره ای بگذاریم و آن را زیر نور آفتاب قرار دهیم و بعد از مدتی آن را بنوشیم حرام می شود؟
بهلول گفت: نگاه کن! من مقداری آب به صورت تو می پاشم. آیا دردت می آید؟ گفت: نه! بهلول گفت: حال مقداری خاک نرم بر گونه ات می پاشم. آیا دردت می آید؟ گفت: نه! سپس بهلول خاک و آب را با هم مخلوط کرد و گلوله ای گلی ساخت و آن را محکم بر پیشانی مرد زد! مرد فریادی کشید و گفت: سرم شکست! بهلول با تعجب گفت: چرا؟ من که کاری نکردم! این گلوله همان مخلوط آب و خاک است و تو نباید احساس درد کنی، اما من سرت را شکستم تا تو دیگر جرات نکنی احکام خدا را بشکنی!!

دوستان همگي با هم براي شادي روح آتش نشانان فداكار و از جان گذشته بخوانيم سوره الرحمن را

*رُوِيَ عَنْ أَمِيرِ الْمُؤْمِنيِنَ عَلَيْهِ السَّلامُ: إنَّ النَّبِيَّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ سَألَ رَبَّهُ فِي لَيْلَةِ الْمِعْراجِ فَقالَ: يا رَبِّ! أيُّ الاْعْمالِ أفْضَلُ؟فَقالَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ: لَيْسَ شَيْءٌ عِنْدِي أفْضَلَ مِنَ التَّوَكُّلِ عَلَيَّ وَالرِّضا بِما قَسَمْتُ.

از امير مؤمنان(عليه السلام) روايت شده است كه: پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله وسلم) در شب معراج از پروردگارش پرسيد: پروردگارا! برترين و شريفترين كارها كدام است؟خداوند عزّوجلّ در پاسخ فرمود: هيچ عملى نزد من بالاتر از توكل بر من و راضى بودن به آنچه كه من قسمت كرده ام، نيست.

*الإمام عليّ عليه‏‌السلام في حَديثِ المِعراجِ: إنَّ النَّبِيَّ صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم سَأَلَ رَبَّهُ سُبحانَهُ لَيلَةَ المِعراجِ فَقالَ : . . . يا رَبِّ ، دُلَّني عَلى عَمَلٍ أتَقَرَّبُ بِهِ إلَيكَ .
قالَ: اِجعَل لَيلَكَ نَهاراً ونَهارَك لَيلاً .
قالَ: يا رَبِّ ، كَيفَ ذلِكَ؟
قالَ: اِجعَل نَومَكَ صَلاةً ، وطَعامَكَ الجوعَ .
يا أحمَدُ ، وعِزَّتي وجَلالي ، ما مِن عَبدٍ ضَمِنَ لي بِأَربَعِ خِصالٍ إلاّ أدخَلتُهُ الجَنَّةَ : يَطوي لِسانَهُ فَلا يَفتَحُهُ إلاّ بِما يَعنيهِ ، ويَحفَظُ قَلبَهُ مِنَ الوَسواسِ ، ويَحفَظُ عِلمي ونَظَري إلَيهِ ، ويَكونُ قُرَّةُ عَينَيهِ الجوعَ .
يا أحمَدُ ، لَو ذُقتَ حَلاوَةَ الجوعِ وَالصَّمتِ وَالخَلوَةِ ، وما وَرِثوا مِنها .
قالَ: يا رَبِّ ، ما ميراثُ الجوعِ؟
قالَ: الحِكمَةُ ، وحِفظُ القَلبِ ، وَالتَّقَرُّبُ إلَيَّ ، وَالحُزنُ الدّائِمُ ، وخِفَّةُ المُؤنَةِ بَينَ النّاسِ ، وقَولُ الحَقِّ، ولا يُبالي عاشَ بِيُسرٍ أم بِعُسرٍ .
يا أحمَدُ ، هَل تَدري بِأَيِّ وَقتٍ يَتَقَرَّبُ العَبدُ إلَيَّ؟
[ قالَ: لا ، يا رَبِّ ] .
قالَ: إذا كانَ جائِعاً أو ساجِداً . 

امام على عليه‏‌السلام: در حديث معراج: پيامبر صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم در شب معراج، از پروردگار خود خواست و چنين گفت: پروردگارا ! مرا به كارى راه نماى كه با آن به تو نزديك شوم.
فرمود: شبت را روز، و روزت را شب بدار .
پرسيد: پروردگارا! چگونه چنين توان كرد؟
فرمود: خواب خويش را نماز، و خوراك خود را گرسنگى قرار بده.

اى احمد! به عزّت و جلالم سوگند، هيچ بنده‌‏اى برايم چهار چيز را تضمين نمى‏‌كند، مگر اين كه او را به بهشت در مى‌‏آورم:
-زبان فرو بندد و آن را جز بدانچه به وى مربوط است، نگشايد؛
-دل ‏خويش را از وسواس حفظ كند؛
آگاهى من از او و اين را كه او در زير نگاه من است، پاس بدارد؛
و نور ديده‏‌اش، در گرسنگى باشد.
اى احمد! كاش، شيرينىِ: گرسنگى، سكوت، خلوت و آنچه را از آن به ارث برده‏‌اند، چشيده بودى!
پرسيد: پروردگارا ! ارث گرسنگى چيست؟
فرمود: حكمت، حفظ دل، تقرب به خداوند، اندوه دائم، كم ‏هزينگى براى مردم، حقگويى، و اهمّيت ندادن به اين كه در گشايش و آسانى مى‏‌زيد يا در سختى و دشوارى.

اى احمد ! آيا مى‏‌دانى با كدام حالت و وقت، بنده به من تقرّب مى‏‌جويد؟
گفت: نه، اى پروردگار!
فرمود : آن هنگام كه گرسنه يا در حالت سجده باشد.

امام فرار شاه را اولین مرحله پیروزی خواندند و این واقعه را در حرکت تکاملی ملت مهم دانستند. امام از فرار شاه با عنوان طلیعه پیروزی یادکردند و فرمودند:«رفتن شاه، پیروزی نیست بلکه طلیعه پیروزی است. و البته این طلیعه را من به ملت ایران تبریک عرض می‏ کنم. و باید توجه داشته باشند که همان طوری که طلیعه پیروزی است، طلیعه خلع سلطه اجانب است‏.» (صحیفه امام، ج‏5، ص: 484)

بعداز فرار شاه حضرت امام (ره) می فرماید: «شما ملت شجاع و ثابت قدم به ملت های مظلوم ثابت کردید که با فداکاری و استقامت می‏ توان بر مشکلات هر چه باشد غلبه کرد، و به مقصد- هر چه دشوار باشد-رسید.» (صحیفه امام، ج‏5، ص: 486)

امام خمینی عامل فرار شاه را وحدت کلمه می نامیدند و در این باره می فرماید: «این وحدت کلمه باعث شد که نه شاه با تمام قوایی که داشت، و نه آنهایی که پشتیبانی از او می‏ کردند مثل قدرت امریکا، مثل شوروی، چین، انگلستان- همه اینها پشتیبانی می‏ کردند- لکن به واسطه همین قدرت ملت همه آنها هم پشتیبانی‏ شان را از او برداشتند؛ خودش هم فرار کرد.» (صحیفه امام، ج‏6، ص: 62)

امام شاه را قدرت عظیم نامید که قدرت های دیگری از او حمایت می کردند. لذا فرار او را بیرون راندن یک قدرت عظیم خواند: « محمد رضا در عین حال که خودش یک قدرت عظیم بود، دنبال او هم همه قدرتها، همه قدرتهایی که در عالم بودند، با او موافق بودند و با ما مخالف، مع ذلک این نهضت چون یک نهضت الهی بود، نه یک نهضت مادی ‏گرایی، نهضت ملی، یک نهضت الهی یک نهضت اسلامی بود، از این جهت پیروز شد؛ و تمام قدرتها نتوانستند این شیطان را نگه دارند. و رفت و دیگر برگشت ندارد.» (صحیفه امام، ج‏8، ص: 40)
حضرت امام (ره) می فرماید: «اگر شاه به نصایح روحانیون توجه کرده بود و خدمت به این ملت کرده بود، سقوط نمی‏ کرد. لکن خدمت نکرد و خیانت کرد، و پشتوانه مردمی را از دست داد و وقتی مردم شنیدند رفت،شادی کردند.» (صحیفه امام، ج‏8، ص: 87)